In Memoriam Humphrey Campbell (1958-2024)

Gisteravond, maandag 25 maart 2024, is Humphrey Campbell overleden. Hij overleed rustig en pijnvrij in het bijzijn van zijn naaste familie. Humphrey verloor de ongelijke strijd tegen kanker en werd 66 jaar oud.

Humphrey Campbell werd op 26 februari 1958 geboren in Moengo, Suriname, als tiende kind in een gezin met 13 kinderen. Via radio en televisie kreeg hij muziek en de Nederlandse cultuur met de paplepel ingegoten, en nam die op als een spons. Kieskeurig was hij daarbij niet. Zijn interesses gingen van Annie M.G. Schmidt via Snip & Snap naar de Zangeres Zonder Naam en The Beatles. Ook de muziek van het Amerikaanse continent lonkte. De salsa, latin, samba, calypso en mambo van Zuid-Amerika, en de country & western, pop, soul, funk, Motown en jazz uit het noordelijke deel. Dat hij zo open en onbevooroordeeld was naar zoveel totaal verschillende soorten muziek, is veelzeggend voor hoe Humphrey in het leven stond. Toch kon er maar één zijn favoriete artiest aller tijden zijn. Dat is zonder twijfel Stevie Wonder.

Kortom: in Humphrey zijn jeugd was het muziek wat de klok sloeg. Hij spijbelde zelfs om het te kunnen horen. Desondanks won hij in 1973 het Naks scholierensongfestival in Suriname, met als hoofdprijs een reis naar Nederland. Voor zo’n jong ventje ver van huis kwam het goed uit dat hij met zijn natuurlijke charme makkelijk verbindingen maakte met andere mensen. Zo kwam hij in contact met Oscar Harris. Die vroeg hem, onder de indruk van zijn prille talent, als tweede zanger bij Oscar Harris & The Twinkle Stars. Met hen zette hij zijn eerste stappen in het Nederlandse showbizzcircuit én - via een tour door Europa en Zuid-Amerika - daarbuiten. Dureco bood Humphrey een platencontract aan en bracht in de tweede helft van de jaren ’70 verschillende solosingles van hem uit. Vooral dankzij zijn hit Angel uit 1977 werd hij een grote naam in de Surinaamse gemeenschap.

In 1982 besloot autodidact Campbell een opleiding te gaan doen aan het conservatorium in Hilversum. Zijn hoofdvak was zang en zijn bijvak piano. Ook verdiepte hij zich in zijn grote muzikale liefde: de jazz. Vijf jaar later studeerde Humphrey ‘cum laude’ af en kreeg direct een baan aangeboden. Tot 1997 was hij docent zang aan het conservatorium.

In die periode waren er nog talloze andere hoogtepunten. Zo werd Humphrey op sleeptouw genomen door Jerry van Rooyen. Die vroeg hem vaak voor optredens met grote orkesten, waaronder de WDR-bigband. Ook was hij als gastmusicus te horen op cd’s van diverse artiesten. Verder speelde Humphrey een van de hoofdrollen in de musical A Night At The Cotton Club en bracht zijn album No Questions uit.

Zijn grote doorbraak naar het grote publiek in Nederland volgde in 1992. Toen werd Humphrey gevraagd ons land te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival in Zweden met het lied Wijs Me De Weg. Een familieaangelegenheid, want zijn broers Ben en Carlo namen de achtergrondzang voor hun rekening. Het leverde een wereldwijd publiek en een negende plaats op.

Hoezeer hij ook genoot van de spotlights en hoe trots hij ook was op zijn prestatie, hierna verkoos hij toch weer meer een plek op de achtergrond. Hij startte zijn eigen bedrijf Jazz Me en zette zich als producer, componist, arrangeur en zangcoach in voor onder meer Rob de Nijs, Paul de Leeuw en Ruth Jacott.

De familie Campbell zong van oudsher veel samen en in later jaren voegde Humphrey dus nog allerlei andere vaardigheden aan zijn muzikale bagage toe. Dankzij die unieke combinatie van ervaringen gaf Dino Music hem in 1997 de kans om met zijn broers Carlo en Charles het close harmony-trio CC Campbell op te richten. Samen brachten zij het album Souls In Harmony uit. Ook hier speelde Humphrey op de achtergrond een rol als componist, arrangeur en producer, maar het wakkerde tevens weer het vlammetje aan om zelf in de schijnwerpers te staan. De afgelopen tien jaar heeft hij vele gastoptredens gedaan en concerten met diverse orkesten en groepen. Daarnaast bleef hij zich vanaf 2014 als gewaardeerd hoofdvakdocent bij het conservatorium van Amsterdam inzetten voor jong talent. Op de achtergrond steunde hij ook de zangafdeling van het conservatorium van Suriname. Met zijn positiviteit wist hij het beste uit zowel leerlingen als collega’s te halen. Maar zo opbouwend kritisch als hij was naar anderen, zo streng was hij naar zichzelf. Zijn eigen prestaties waren hem nooit goed genoeg, en dat kon weleens in de weg staan van plezier en genot.

Al het bovenstaande en meer zou hebben gefigureerd in de theatertour Van Moengo Tot Hier! Daarmee zou Humphrey, geflankeerd door Cor Bakker, volgend voorjaar het land ingaan. Hij keek er enorm naar uit om tijdens die optredens zijn levensverhaal te vertellen. Maar helaas begon hij gisteren aan een andere reis. Zijn laatste.

Humphrey heeft zijn lichaam ter beschikking gesteld aan de wetenschap en er zal dus geen uitvaart zijn. In plaats daarvan organiseerden familie en vrienden enkele weken voor zijn overlijden een feest om het leven van dit familiemens pur sang te vieren. Hij was zelf altijd heel gul in zijn vriendschap en zijn aandacht voor anderen, en nu stond hij zelf in het welverdiende middelpunt. Van deze avond, waarop hij zelfs nog gezongen heeft, genoot Humphrey zichtbaar. Een prachtig slotakkoord van een mooi leven, dat altijd in het teken van muziek gestaan heeft.

Eventuele reacties mogen naar info@humphreycampbell.com. Het management zorgt dan dat het bij de familie terechtkomt.

Artikel nos.nl: Songfestivaldeelnemer Humphrey Campbell (66) overleden